Τοποθεσία - Ιερά Μονή Μακελλαριάς Καλαβρύτων

Η Ιερά Μονή Μακελλαριάς, βρίσκεται απέναντι από το χωριό Λαπαναγοί και είναι χτισμένη πάνω σε ένα χαρακτηριστικό απότομο βράχο, γι’ αυτό και δικαιολογημένα κάποιοι την ονομάζουν τα “Μετέωρα της Πελοποννήσου”.

Για να φτάσει κάποιος στην Μονή με αυτοκίνητο θα πρέπει να ακολουθήσει αν είναι από Πάτρα τον επαρχιακό δρόμο Πατρών – Καλαβρυτων μέσω Χαλανδρίτσας και να στρίψει αριστερά στα Φλάμπουρα, είτε από Αθήνα μέσω Καλαβρύτων – Πατρών και να στρίψει δεξιά στα Φλάμπουρα..

Οποιαδήποτε άλλη διαδρομή δεν είναι προσβάσιμη στην Ιερά Μονή, γι΄ αυτό θέλει προσοχή να μην ακολουθήσει κάποιος τους προτεινόμενους δρόμους από τους χάρτες πλοήγησης.

Ακολουθείτε τις πινακίδες και θα διασχίσετε το δρυοδάσος της Κάνισκας όπου για 10 χλμ έχει χωματόδρομο . Για το λόγο αυτό πριν την προσέλευση σας στην Ι Μονή, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες, καλό είναι να επικοινωνείτε με την αδελφότητα ώστε να ενημερώνεστε για την κατάσταση του δρόμου.

ΠΡΟΣΟΧΗ !!

Μην ακολουθήσετε τις οδηγίες πλοηγού (gps) γιατί ο δρόμος που προτείνει ως συντομότερος είναι κομμένος και επικίνδυνος.

Η δυσκολία που συναντά ο προσκυνητής για να προσέλθει στην Μονή( 10 χλμ χωματόδρομος) αποζημιώνεται με το απαράμιλλο σε φυσικό κάλλος τοπίο.

https://eshop.moni-makellarias.gr/

Δάσος Κάνισκας

Για την Ιερά Μονή Μακελλαριάς ((υψόμετρο 640 μ)) διασχίζει ο προσκυνητής το δρυοδάσος της Κάνισκας.

Το δάσος Κάνισκας αποτελείται απο δασική έκταση 12.860 στρεμμάτων, το μεγαλύτερο δρυόδασος του Νομού Αχαίας με πλούσια φυσική ομορφιά το οποίο συντηρεί πληθυσμούς διάφορων ζωϊκών ειδών, προσφέρεται για την ανάπτυξη αθλητικών δραστηριοτήτων (Mountain bike, αθλημάτων βουνού) και ήπιων μορφών τουρισμού. Αγοράστηκε πρόσφατα από τη Δημοτική Επιχείρηση «Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων» ενώ η σχεδιαζόμενη αξιοποίηση του θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής.

Λαπαναγοι

Απέναντι από την Μονή βρίσκεται το χωριό Λαπαναγοί. Είναι νοτιότερα από το Λεόντιο και ανήκει στον παλιό δήμο Κερπινής και σήμερα πια στο δήμο αλαβρύτων. Βρίσκεται σε υψόμετρο 707 μέτρων.

Η ονομασία του προέρχεται από τη βλάχικη “ΛΑΪ ΠΑΝΑΪΤ” δηλαδή “μικρή Παναγιά” και στη θέση του παλιού ναού, υπάρχει σήμερα ωραία λιθόχτιστη εκκλησία προς τιμήν της Θεοτόκου. Από τους Λαπαναγούς περνούσε η ημιονική οδός, η οποία από την Ζουμπάτα και μέσω Λεοντίου συνέχιζε για τη μονή Μακελλαριάς (το τελευταίο μοναστήρι βρίσκεται απέναντι από το χωριό, τους Λαπαναγούς). Μετά τηνΜακελλαριά η ημιονική οδός συνέχιζε προς Καλάβρυτα, ή προς την Αρκαδία.

Οι Λαπαναγοί είναι προσβάσιμοι οδικώς μέσω Κουνινών – Ρακίτας (σε αυτήν υπήρχε κατά την κατοχή αντάρτικο αεροδρόμιο) ή μέσω του οδικού άξονα Μοίραλι –Βεταιίκων, ενώ δρόμος και από τη μονή Μακελλαριάς φθάνει μέχρι τους Λαπαναγούς

Καυκαρια

Πολύ σημαντική είναι η ευρισκόμενη κοντά στους Λαπαναγούς, Καυκαριά. Η τελευταία είναι δασωμένο και απόκρημνο βουνό(υψόμετρο 1150 μέτρα) κοντά στους Λαπαναγούς. Στην κορυφογραμμή (Ιστορικό γεγονός) επέλεξαν – σωστά -να αμυνθούν οι Έλληνες απέναντι στο φοβερότερο εχθρό της επανάστασης τότε, τον περίφημο Αιγύπτιο Ιμπραήμ πασά.

Αρχηγός των περίπου 2000 Ελλήνων, ήταν ο Δ. Πλαπούτας, και μαζί του ήταν οι Δ. Μελετόπουλος, Ν. Πετμεζάς, Φεϊτζόπουλος, Ροδόπουλος και ο Χρ. Φωτομάρας με 100 Σουλιώτες. Η μάχη διεξήχθη στις 26 και 27 Αυγούστου 1827 και παρά τις ορμητικές επιθέσεις των Τούρκων οι Έλληνες προέβαλαν σθεναρή αντίσταση με τα όπλα τους, αλλά και με μεγάλες πέτρες και βράχους που κυλούσαν προς την πλευρά των επιτιθέμενων Τούρκων, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι, λόγω των σημαντικών απωλειών τους, να αναγκαστούν να υποχωρήσουν.

Κατά την παράδοση, μετά την ήττα του, ο Τούρκος διοικητής των οθωμανικών στρατευμάτων πέρασε από μια χαμοκέλα και την πέρασε για χάνι. Όταν ένας Έλληνας συνοδός του (από τους προσκυνημένους) του είπε ότι η χαμοκέλα ήταν εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και σε αυτή την Αγία οφειλόταν η ελληνική νίκη, μπήκε θυμωμένος στο ναό για να κάψει την εικόνα της Αγίας Παρασκευής και αμέσως έχασε το φως του. Τελικά η Αγία του ξανάδωσε την όρασή του, αφού την παρακάλεσε γονατιστός και σε αντάλλαγμα της αφιέρωσε το άσπρο του άλογο.

Η ελληνική νίκη στη μάχη της Καυκαριάς ανάγκασε τον Ιμπραήμ, τον υπερήφανο Αιγύπτιο στρατάρχη, να επιστρέψει στη Γαστούνη, με αποτέλεσμα την ανακούφιση των ελληνικών πληθυσμών που κρύβονταν στα γύρω βουνά. Η ελληνική νίκη στην Καυκαριά ήταν η τελευταία νικηφόρα μάχη κατά του Ιμπραήμ και μαζί με τη συμμαχική νίκη (αγγλικού – γαλλικού και ρωσικού στόλου) κατά του τουρκοαιγυπτιακού στη ναυμαχία του Ναυαρίνου (20 Οκτωβρίου 1827), άνοιξε διάπλατα ο δρόμος προς την τελική ελληνική νίκη και ανεξαρτησία της Ελλάδας.

Γερακοβουνι

Κατά μήκος του Σελινούντα ξεχωρίζει το Γερακοβούνι, πραγματικό θαύμα της φύσης.

Το Γερακοβούνι (βουνό των γερακιών), πήρε προφανώς την ονομασία του από το πλήθος των γερακιών κι άλλων άγριων αρπακτικών πτηνών που το χρησιμοποιούν μέχρι και σήμερα για να φωλιάσουν. Είναι μονοκόμματος, πελώριος, απόκρημνος, επιβλητικός βράχος που υψώνεται σαν τείχος με τεράστιες διαστάσεις στα δυτικά των Λαπαναγών. Αρχίζει από την αριστερή κοίτη του Σελινούντα, απέναντι από τη Μακελλαριά, με μικρό σχετικά ύψος, ανεβαίνει βαθμιαία ως τα 350-400 μέτρα και μετά χάνοντας μικρό ύψος καταλήγει κοντά στην τοποθεσία Κόκλα.

Του Δεσποτη η Βρυση

Του Δεσπότη η Βρύση, βρίσκεται Δυτικά της Ι.Μ. Μακελλαριάς και πέρα από τη δεξιά όχθη του Σελινούντα, ανάμεσα σε δύο λόφους, απλώνεται εύφορος κάμπος με την ονομασία Λευτεροχώρι. Εκεί οι Λαπαναγίτες καλλιεργούσαν κυρίως αραποσίτια, τριφύλλια και κηπευτικά γιατί έχει αρκετά νερά.

Δεξιά, αριστερά και πίσω από τον κάμπο, απλώνεται το μαγευτικό δρυοδάσος της Κάνισκας. Στον κάμπο αυτό βρίσκεται κεφαλόβρυσο με το όνομα του Δεσπότη η Βρύση. Από εκεί πέρασε τον Ιούνιο του 1827 ο Ιμπραήμ Πασάς, κατευθυνόμενος προς Καλάβρυτα με 13.000 στρατιώτες, έχοντας ως οδηγό τον τουρκοπροσκυνημένο Δημήτριο Νενέκο.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΠΕΖΟΠΟΡΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ

"Μονοπατιού Παλαιών
Πατρών Γερμανού"

Κατεβάστε το φυλλάδιο σε μορφή pdf

Κατέβασμα

Γυφταπήδημα

Προς την μεριά των Λαπαναγών, ο χρόνος χάραξε αυτόν τον γεωλογικό σχηματισμό με πάμπολλες πτυχώσεις. Με τις βροχοπτώσεις στις εσοχές των πτυχώσεων σχηματίζονται αμέτρητοι καταρράκτες, ενώ με τις παγωνιές δημιουργούνται αμέτρητοι παγοκρύσταλλοι, που φαντάζουν σαν σταλακτίτες και σταλαγμίτες.

Στα ριζά του απότομου βράχου, στον οποίο είναι χτισμένη η ιερά μονή Μακελλαριάς, δίπλα από τον ποταμό Σελινούντα, βρίσκουμε το Γυφταπήδημα. Στο σημείο αυτό μεταξύ των βράχων Μακελλαριάς και Γερακοβουνιού, η κοίτη του ποταμού Σελινούντα στενεύει υπερβολικά και τα νερά του περνούν από στενωπό πλάτους 8-10 περίπου μέτρων. Στο μέρος αυτό τα νερά λιμνάζουν σε αρκετό μήκος, με αποτέλεσμα να σχηματίζουν και πλούσιο ψαρότοπο. Τη στενωπό τη σχηματίζουν δύο πέτρινοι όγκοι. Αυτοί ξεκινώντας από τις όχθες του ποταμού, ανεβαίνουν συγκλίνοντας και σε ύψος 20 περίπου μέτρων, που τελειώνουν, αφήνουν άνοιγμα περίπου τεσσάρων – πέντε μέτρων.

Το άνοιγμα αυτό λέγεται Γυφταπήδημα, γιατί κατά την παράδοση το είχε πηδήσει γύφτος κυνηγημένος από τους Τούρκους.

Στο μέρος αυτό οι Λαπαναγίτες είχαν χτίσει πέτρινο γεφύρι, που σώζεται ακόμα, για να επικοινωνούν με τη Μακελλαριά και τα χτήματα τους στην απέναντι πλευρά του Σελινούντα, δηλαδή στην τοποθεσία Λευτεροχώρι, όπου είναι και του «Δεσπότη η Βρύση» .